تو را از بین صدها گل جدا کردم
تو سینه جشن عشقت رو به پا کردم
برای نقطه ی پایان تنهایی
تو تنها اسمی بودی که صدا کردم
عشقه من عشقه من عشقه من عشقه من
بگو از پاکی چشمه منو لبریز خواستن کن
با دستات حلقه ای از گل بساز و گردن من کن
اگه از مرگ باورها از آدمها دلم سرده
نوازش کن تو دستامو که خیلی وقته یخ کرده , خیلی وقته یخ کرده
عشقه من عشقه من عشقه من عشقه من
دیگخ دلواپس بودن باسم بسته دیگه بیهوده پیمودن باسم بسته
زیادیم کرده پژمردن زیادیم کرده غم خوردن
توی بیداد تنهایی درعین زندگی مردن
عشقه من عشقه من عشقه من عشقه من
بگو از پاکی چشمه منو لبریز خواستن کن
با دستات حلقه ای از گل بساز و گردن من کن
اگه از مرگ باورها از آدمها دلم سرده
نوازش کن تو دستامو که خیلی وقته یخ کرده , خیلی وقته یخ کرده
عشقه من عشقه من عشقه من عشقه من
دیگخ دلواپس بودن باسم بسته دیگه بیهوده پیمودن باسم بسته
زیادیم کرده پژمردن زیادیم کرده غم خوردن
توی بیداد تنهایی درعین زندگی مردن
عشقه من عشقه من عشقه من عشقه من

به یادت، داغ بر دل مینشانم
ز دیده خون به دامن میفشانم
چو نی گر نالم از سوز جدائی
نیستان را به آتش میکشانم...
به یادت، ای چراغ روشن من
ز داغ دل، بسوزد دامن من
ز بس در دل، گل یادت شکوفاست
گرفته بوی گل پیراهن من

************************
همه شب خواب دیدم خواب دیدار
دلی دارم دلی بی تاب دیدارتو خورشیدی و من شبنم! چه سازم؟
نه تاب دوری و نه تاب دیدار
سری داریم و سودای غم تو
پری داریم و پروای غم تو
غمت از هر چه شادی دل گشاتر
دلی داریم و دریای غم تو...
دلی داریم و دریای غم تو...
دلی داریم و دریای غم تو...

گفتم که رفتنت یه روز قاب دلم رو میشکنه
گفتی که این بخت تو بود تقدیر تو شکستنه

هر وقت که بارون میزنه تو رو کنارم میبینم
حس میکنم پیش منی هنوزم عاشق ترینم

گفتم بمون اون روز میاد قصه هامون تموم میشه
گفتی اگه باهام باشی لحظه هامون حروم میشه

هر وقت که بارون میزنه تو رو کنارم میبینم
حس میکنم پیش منی هنوزم عاشق ترینم

وقتی رفتی همه دنیا رو سرم انگاری خراب شد و دلم شکست
ساز من زانوی غم بقل گرفت رفت و کز کرد گوشه اتاق نشست

هر وقت که بارون میزنه تو رو کنارم میبینم
حس میکنم پیش منی هنوزم عاشق ترینم , هنوزم عاشق ترینم

از وقتی رفتی هیچ کسی هم درد و هم رازم نشد
هیچ کسی حتی یه دفعه هم قصه سازم نشد

رفتی ولی بدون هنوز عاشقتم تا پای جون
دل بهاریم عاشقه چه تو بهار چه تو خزون

هر وقت که بارون میزنه تو رو کنارم میبینم
حس میکنم پیش منی هنوزم عاشق ترینم

خسته ام از لبخند اجباری خسته ام از حرفای تکراری
خسته از خواب فراموشی زندگی با وهم بیداری

این همه عشقای کوتاه و این تحمل های طولانی
سرگذشت بی سرانجام گمشدن تو فصل طوفانی

حقیقت پیش رومون بود ولی باور نمیکردیم
همینه روز روشن هم پی خورشید می گردیم

نشستیم روبروی هم تو چشمامون نگاهی نیست
نه با دیدن نه با گفتن به قدر لحظه راهی نیست

من و تو گم شدیم انگار تو این دنیای وارونه
که دریاشم پر از حسرت همیشه فکر بارونه

سراغ عشقو می گیریم تو اشک گریه ی آخر
تو دریای ترک خرده میون موج خاکست

از این زنــدگی ِ خالی
منو ببــر به اون سالی…
که تــو اسممو پرسیدی …
به روزی که منـــو دیدی
به پله های خاموشی
که با مــن رو به رو میشی
یه جور زل بزن انگاری
نمیشه چشم برداری
منـو بـبر به دنیامو
به اون دستا که میخـوام و…
به اون شبا که خندونم ..
که تقدیرو نمیــدونـم…
از این اشکی که می لرزه
منو ببر به اون لحظه…..
به اون ترانه ی شــادی
که تو یاد ِ من افتادی
به احساسی که درگیره
به حرفی که نفســگـیـره
از این دنیا که بی ذوقه
منو ببر به اون موقع
به اون موقع….
منو ببر به دنیامو
به اون دستا که میخوام و…
به اون شبا که خندونم ..
که تقدیرو نمیدونــــم…
از این دوری ِ طولانی
منو ببر به دورانی
که هر لحظه تــو اونجایی
زیر ِ بارون ِ تنهایی
منو ببر به اون حالت ..
همون حرفا….
همون ساعت
به اندوه غروبی که
به دلشوره خوبی که
به کاغذ توی مشتی که….. (حذف شده)
به چشمای درشتی که …. (حذف شده)
تو چشمام خیره می مونی
به من چیزی بفهمونی
منو ببر به دنیامو
به اون دستـا که میخوام و…
به اون شبها که خندونم
که تقدیرو نـمیدونــــم…
به اون شبا که خندونم
که تقدیرو نمیـدونــــم…
نمیدونـم
نمی دونم ….