وقتی که تنگه غروب بارون به شیشه میزنه
همه قصه های دنیا توی سینه منه
توی قطره های بارون میشکنه بغض صدام
دیگه غیر از یه دونه پنجره هیچی نمیخام
پشت این پنجره میشینم آواز میخونم
منتظر واسه رسیدنت تو بارون میمونم
زیر بارون انتظارت رنگ تازه ای داره
منم عاشقترم انگار وقتی بارون میباره
بعضی وقتها که میای سر روی شونم میزاری
تموم قصه ها رو از دل من بر میداری
اما این فقط یه خوابه خوابه پشت پنجره
وقت بیداری بازم غم میشینه تو حنجره

آروم آروم سپیده سر زد
قاصدک از راه رسید و در زد
می تپه قلبم می دونم این بار
داره میاره خبری از یار
همه وجودم شده یه دیدار
شادی تو چشمام شده پدیدار
اشکای شوقم به روی گونم
قاصدک من بگو بدونم
بگو که تنگه دل دیوونه
بگو از اون که آروم جونه
بگو که تنگه دل دیوونه
بگو از اون که آروم جونه
بگو بگو بازم از عسل چشماش
از سبزی لبخند رو سرخی لب هاش
بگو آخه وقتی حرف از دل و یاره
تمومی نداره تمومی نداره

تو تب و تاب چشم انتظاری
تردید و شک خواب و بیداری
صدای پا هاش هر دم و هر دم
گم می شه توی صدای قلبم
تو کوچه های سرد و قدیمی
می پیچه عطر خوش نسیمی
قاصدک انگار می گه که این بار
رسیده ای یار لحظه ی دیدار
بگو که تنگه دل دیوونه
بگو از اون که آروم جونه
بگو که تنگه دل دیوونه
بگو از اون که ...

بگو که تنگه دل دیوونه
بگو از اون که آروم جونه
بگو که تنگه دل دیوونه
بگو از اون که آروم جونه
بگو بگو بازم از عسل چشماش
از سبزی لبخند رو سرخی لب هاش
بگو آخه وقتی حرف از دل و یاره
تمومی نداره تمومی نداره

تو تب و تاب چشم انتظاری
تردید و شک خواب و بیداری
صدای پا هاش هر دم و هر دم
گم می شه توی صدای قلبم
تو کوچه های سرد و قدیمی
می پیچه عطر خوش نسیمی
قاصدک انگار می گه که این بار
رسیده ای یار لحظه ی دیدار
بگو که تنگه دل دیوونه
بگو از اون که آروم جونه
بگو که تنگه دل دیوونه
بگو از اون که آروم جونه
بگو بگو بازم از عسل چشماش
از سبزی لبخند رو سرخی لب هاش
بگو آخه وقتی حرف از دل و یاره
تمومی نداره تمومی نداره

رستنی ها کم نیست
من تو کم بودیم
خشک و پژمرده و تا روی زمین خم بودیم
گفتنی ها کم نیست
من وتو
کم گفتیم
مثل هذیان دم مرگ
از آغاز چنین درهم و برهم گفتیم
دیدنی ها کم نیست
من وتو کم دیدیم
بی سبب از پاییز
جای میلاد اقاقی ها را پرسیدیم
چیدنی ها کم نیست
من و تو کم چیدیم
وقت گل دادن عشق
روی دار قالی
بی سبب حتی
پرتاب گل سرخی را ترسیدیم
خواندنی ها کم نیست
من و تو کم خواندیم
من و تو ساده ترین شکل سرودن را در معبر باد
با دهانی بسته وا ماندیم
من وتو کم بودیم
من و تو اما در میدانها
اینک اندازه ما می خوانیم
ما به اندازه ما میبینیم
ما به اندازه ما می چینیم
ما به اندازه ما می گوییم
ما به اندازه ما می روییم
من و تو
کم نه ؛
که باید شب بی رحم و گل مریم و بیداری شبنم باشیم
من وتو
خم نه و درهم نه و کم هم نه ؛
که می باید باهم باشیم
من وتو حق داریم
در شب این جنبش
نبض آدم باشیم
من و تو حق داریم
که به اندازه ما هم شده با هم باشیم
گفتنی ها کم نیست.

آسمون با منو تو قهره دیگه


شبامون آخ که چه تاریک و چه سرده
دلامون جای غم خونه درده
تو رو بی من ، من و دور از تو گذاشتن
چی بگم با من و تو دنیا چه کرده
آسمون با من و تو قهر ه دیگه
هر کدو م از ما توی یک شهر دیگه

تو می گی نامه نوشتی نرسیده
از تو یک خط یا نشون هیچکی ندیده

منم امشب واسه تو نامه نوشتم
اما اشکام همه رو نامه چکیده
اما اشکام همه رو نامه چکیده

آسمون با من و تو قهر ه دیگه
هر کدوم از ما توی یک شهر دیگه

ای تو بهانه، واسه موندن، ای نهایت رسیدن

ای تو خود لحظه بودن، تو طلوع صبح و خورشید و دمیدن

ای همه خوبی، همه پاکی، تو کلام آخر من

ای تو پر از وسوسه عشق، تو شدی تمامی زندگی من

اسم تو هر چی که میگم، همه تکرار تو حرفهای دل من

چشم تو هر جا که میرم، جاریه تو چشمهای منتظر من


تو رو اون لحظه که دیدم، به بهانه هام رسیدم

از تو تصویری کشیدم، که اونو هیچ جا ندیدم

تو رو از نگاهت شناختم، قصه از عشق تو ساختم

تو رو از خودت گرفتم، با تو یک خاطره ساختم